นิทานเรื่องนกมันจะรู้หรือป่าวว่าผมเป็นคน?
มีเด็กหนุ่มคนนึงเขาเชื่อว่าเขาเป็นข้าวโพด ไม่ใช่คน เขาบอกกับทุกๆคนว่า "กูคือข้าวโพด" จนญาติพี่น้องเห็นท่าไม่ดีเลยพาไปหาหมอโรคจิตเพราะคิดว่าหนุ่มคนนี้เป็นโรคจิตแน่ๆ ไปถึงหมอก็รักษาโดยการเคลียร์แนวคิดว่า "คุณคือคน ไม่ใช่ข้าวโพด" แต่เด็กหนุ่มก็ยังยืนยันว่าตัวเองคือ "ข้าวโพด ไม่ใช่คน"
ผ่านไป 2 วันก็ยังยืนยันแบบนั้น
ผ่านไป 3 วันก็ยังยืนยันแบบนั้น
ผ่านไป 2 อาทิตย์ก็ยังยืนยันแบบนั้น
ผ่านไป 3 วันก็ยังยืนยันแบบนั้น
ผ่านไป 2 อาทิตย์ก็ยังยืนยันแบบนั้น
จนผ่านไป 3 อาทิตย์ ชายคนนี้ก็วิ่งกลับมาหาหมอ ด้วยท่าทางมั่นใจแล้วบอกหมอว่า
"หมอๆ ผมรู้แล้วว่าผมเป็นคนไม่ใช่ข้าวโพด"
หมอก็เชคอีกรอบ "คุณเป็นอะไรนะ "
เด็กหนุ่มก็ตอบว่า "ผมเป็นคน"
"หมอๆ ผมรู้แล้วว่าผมเป็นคนไม่ใช่ข้าวโพด"
หมอก็เชคอีกรอบ "คุณเป็นอะไรนะ "
เด็กหนุ่มก็ตอบว่า "ผมเป็นคน"
หมอดีใจรีบโทรหาญาติให้มารับเด็กหนุ่มกลับบ้าน เมื่อญาติมารับหมอจึงเดินกลับไปที่ห้องแต่ยังไม่ทันไรก็มีเสียงโวยวาย
"หมอๆ ข้างนอกนกเต็มเลย" เป็นเสียงของเด็กหนุ่ม
หมอ "ทำไมมีนกแล้วเป็นอะไร"
เด็กหนุ่ม "ก็มีนกเยอะขนาดนั้นผมออกไปไม่ได้"
หมอ "ทำไมถึงออกไปไม่ได้หละ"
เด็กหนุ่ม "ก็นกมันชอบกินข้าวโพดผมจะออกไปได้ไง"
หมอ "อ้าวคุณเป็นคนนี่ ไม่ใช่ข้าวโพดจะกลัวอะไร "
เด็กหนุ่ม "ใช่ๆผมรู้แล้วว่าผมเป็นคน
แต่ผมไม่รู้ว่านกมันจะรู้หรือป่าวว่าผมเป็นคน"
เด็กหนุ่ม "ก็มีนกเยอะขนาดนั้นผมออกไปไม่ได้"
หมอ "ทำไมถึงออกไปไม่ได้หละ"
เด็กหนุ่ม "ก็นกมันชอบกินข้าวโพดผมจะออกไปได้ไง"
หมอ "อ้าวคุณเป็นคนนี่ ไม่ใช่ข้าวโพดจะกลัวอะไร "
เด็กหนุ่ม "ใช่ๆผมรู้แล้วว่าผมเป็นคน
แต่ผมไม่รู้ว่านกมันจะรู้หรือป่าวว่าผมเป็นคน"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ขอให้เราเชื่อว่าเราสามารถประสบความสำเร็จได้ เชื่อว่าเราสามารถทำอะไรก็ได้ โดยไม่ต้องสนใจว่าคนอื่นจะมองเรายังไง โดยให้เชื่อจากข้อมูลที่เรามี เชื่อจากสิ่งที่เราทำ
"แล้วเราจะเป็นในสิ่งที่เราเชื่อ"
